Toen een jaar geleden de wereld stilviel en de deuren van de popzalen en theaters met een doffe dreun in het slot werden gegooid, kwam Tim Knol al snel op de proppen met zijn wandel-optredens.
Simpel en briljant
Het idee was – zoals met de meeste goede ideeën – even simpel als briljant: trek met een kleine groep en een muzikant de natuur in, zoek een mooie plek op, ga op veilige afstand van elkaar zitten en laat de muziek en natuur op je inwerken.
Zo trok Tim al door ’t Gasselterveld in Drenthe, Natuurpark Lelystad, Vlieland
Voor diegenen die onder een hunebed hebben gelegen en niet weten wie Tim Knol is.
Dat was die te zware jongen uit Hoorn die op z’n negentiende muziekminnend Nederland veroverde met zijn gouden keel en West-Friese eenvoud. En een fijn gevoel voor humor en zelfspot: zo liet hij T-shirts bedrukken met de tekst TIM KNOL IS VET.
Ik schreef bewust hij was een zware jongen, want tegenwoordig is Tim een megafitte gozer. Die dagelijks kilometers wandelt en ook niet meer ’s nachts tankstation-snacks naar binnen werkt. Met medewerking van corona, want geen concerten.
Tim wilde al langer afvallen en merkte ook dat hij mentaal behoefte had aan ontspanning. Corona zette dat plan in een stroomversnelling.
Hoeveel vliegen kun je in één klap slaan?
Als je iets doet…
Ik had altijd al een zwak voor Tim Knol, die doet wat zijn hart hem ingeeft. En áls hij iets doet dan wil het ook meteen goed doen.
Zo ontpopte hij zich kort na zijn muzikale doorbraak plots als fotograaf – en een goeie ook.
Hij richtte een eigen platenlabel op, puur om muziek uit te brengen die hij goed vindt.
Aanstekelijke video-reportages
Weer een paar jaar later deelde Tim op aanstekelijke wijze zijn liefde voor kringloopwinkels met een reeks video-reportages en concerten Lost and Found. Met muziekvrienden Eric Lensink en Melle Boersma doorkruiste hij heel Nederland, op zoek naar tweedehands pareltjes. Schatgraven noemden ze het en ze stuitten elke keer weer op prachtige spullen uit vervlogen tijden. Die ze dan ’s avonds bij het optreden gebruikten.
Sinds enige tijd maakt hij met Nico Dijkshoorn de podcast Woeste Meuk, waarin ze mensen bezoeken die ze bewonderen. Van glazenwassers tot kunstenaars.
Onmiskenbaar Tim Knol
Ondanks al die gedaantes die Tim aanneemt, blijft hij onmiskenbaar Tim Knol. Zelfs nu hij veertig kilo lichter is.
En hij was dus een van de zeldzame artiesten die niet bij de pakken neerzat omdat hij door corona praktisch werkloos was geworden, maar in actie kwam en vooral keek wat wél mogelijk was.
Tim dacht letterlijk out of the box.
Ook commercieel heel slim
Dat was, misschien onbedoeld, ook commercieel heel slim. Nederlanders wandelen meer dan ooit tevoren.
Zijn idee sloeg zo aan dat hij samen met Ferry Roseboom van zijn label Excelsior Recordings zelfs De Wandelclub oprichtte. Inmiddels telt de club al ruim 1500 leden.
En, zoals ik al schreef: als Tim iets doet dan gaat hij ook all the way. Dus heb ik nu het eerste nummer van het clubblad, De Wandelgang, in handen.
Het blad is zo compact (14,8 bij 10,5 cm) dat het in je kontzak past, of in de steekzak van je nieuwe afritsbare kaki outdoor-broek.
Ondanks het bescheiden formaat is het een compleet magazine vol vrolijke en minder vrolijke verhalen over het buitenleven. Waarin zowel plek is voor wandelambassadeur John Jansen van Galen als het jonge Front Anti Wandelen (met het fraaie motto ‘Een wandeling? Kindermishandeling!’).
Maar vooral een blad waar uit spreekt: “ja, het is enorm klote nu, maar we maken er het beste van.”
En jij?
Ik ben benieuwd welke positieve draai jij als ondernemer aan deze rottijd hebt kunnen geven. En of het je (is ge)lukt dat de wereld te laten weten.
Laat het me vooral hieronder weten.
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.