De werknemer is dood! Lang leve de werknemer!

Er is een hoop over te doen. De arbeidsmarkt. De teloorgang van de vaste baan. De arbeidsmarkt was eens overzichtelijk. Je was werkgever, werknemer of werkloos. Ons hele sociale stelsel is er op gebaseerd. En dan ineens die grote groeiende groep zelfstandigen, die niet in één van die drie hokjes past. Moet dat ‘zootje ongeregeld’ een stem krijgen? Overheid, werkgevers- en werknemersorganisaties, de oude garde, proberen het tij nog te keren. Waar te beginnen? Eerst de Wet Werk en Zekerheid erdoor jagen. Dan de zelfstandige maar eens stevig wegzetten als profiteur en schijnondernemer. Rest het vervangen van de VAR door de DBA. Misschien in de toekomst nog wat sleutelen aan de zelfstandigenaftrek. Het zijn krampachtige pogingen om vast te houden aan een tijd die allang voorbij is.

Want wat speelt er nu echt?

Onze samenleving verandert. In een rap tempo. De arbeidsmarkt dus ook. Er is groeiende behoefte aan mensen die hun eigen talenten kennen en inzetten daar waar nodig. Bedrijven moeten immers ook steeds sneller schakelen. Goed beschouwd is iedereen die de arbeidsmarkt betreedt een zelfstandige. Verantwoordelijk voor zijn of haar eigen loopbaan. Werk is er genoeg, maar dat verandert steeds sneller van aard en vorm. Een baan, een project of een klus? De vraag is altijd: waarom moet ik jou hebben? Het denken in banen en functieprofielen heeft zijn langste tijd gehad. Welkom in de wereld van optimale flexibiliteit. Want reken maar, die heeft zijn intrede al lang gedaan.

Eigenlijk bestaat de werknemer al niet meer. De modus operandi van de zelfstandige kan als voorbeeld dienen voor iedereen die werk heeft of zoekt. De zelfstandige stelt zichzelf voortdurend de vraag: waarin blink ik uit en voor wie is dat van waarde? Laten we dat tot norm verheffen. Te beginnen bij de oude garde…

Klaar Zegers

Onderneem ‘t