Kopje onder gaan

‘Ik heb nooit goed leren zwemmen.’

Niet direct wat je verwacht van iemand die in Nederland is opgegroeid in de tijd dat schoolzwemmen nog een vast onderdeel was op de basisschool. Toch? Al van jongs af aan heb ik zwemangst. Uiteindelijk leerde ik voldoende om mezelf drijvend te houden, maar nog altijd heb ik een hekel aan (open) water. Van de gedachte dat ik met mijn hoofd onder water moet, krijg ik het Spaans benauwd.

Onder water werken

Toen een medewerker van International Justice Mission (IJM) mij het volgende verhaal vertelde, sloeg dat dan ook in als een bom:

‘Kinderen vanaf een jaar of vier worden als slaaf verkocht aan visserijbedrijven rondom Lake Volta, in Ghana. Juist jonge kinderen zijn geliefd omdat ze dunne vingertjes hebben en lenig en wendbaar zijn. Dat is nodig omdat onder het wateroppervlakte van dit stuwmeer veel mahoniebomen staan. De visnetten raken verstrikt in de toppen van die bomen. De kinderen worden het water ingezet om de verstrikte netten los te halen. Veel kinderen verdrinken hierbij.’

Het beeld van deze kinderen zette zich vast op mijn netvlies. Omdat ik letterlijk die angst voelde. Ik verplaatste mij zo in de omstandigheden van de kinderen dat ik zelfs dacht:

‘Gelukkig heb ik geen kleine vingertjes meer.’

Daarna besefte ik: ik kan wel niet zwemmen, maar ik kan misschien wel voorkomen dat deze kinderen überhaupt in het water terecht komen. Dat is de reden dat ik IJM heb toegezegd om dit project te steunen.

En het werk van IJM heeft effect: er zijn al tientallen kinderen bevrijd!

Er voor een ander zijn kan op verschillende manieren

Ik koos ervoor dit project te steunen, omdat ik het mooi vind om als ondernemer bij te dragen aan een betere wereld. Tegelijk leerde ik een belangrijke les:

Ik leerde dat ik niet altijd in staat ben om zelf de helpende hand te zijn. Ik kan niet zwemmen, dus ik ben niet de aangewezen persoon om iemand uit het water te vissen. Maar… ik kan wel helpen voorkomen dat iemand in het water terecht komt.

Ik leerde ook hoe belangrijk het is om (op tijd) om hulp te vragen. Er zijn omstandigheden waar iemand zelf niet uit kan komen. Het is geen schande om dan om hulp te vragen. Daardoor ontstaat vanzelf weer rust en ruimte om er voor een ander te zijn.

Pompen of verzuipen

Als ondernemer kun je soms het gevoel hebben dat je kopje onder gaat. Dat gevoel kan je verlammen en verblinden. Je spartelt wanhopig om te blijven drijven, maar daarbij vergeet je de technieken die je ooit leerde. In plaats van een efficiënte slag naar boven, trappel je op een inefficiënte manier en mat je jezelf af.

Of je zakt weg in een moeras van omstandigheden waar je zelf geen invloed op hebt. Een situatie die op dit moment geldt voor veel ondernemers die worden getroffen door de coronacrisis.

Overigens: op dit moment zijn de effecten van de coronacrisis binnen mijn eigen bedrijf nog te overzien. Dat geeft mij ruimte om anderen de helpende hand toe te steken.

Voorkomen dat mensen kopje onder gaan

Misschien zit dat ‘een helpende hand willen bieden’ wel gewoon in mij. In mijn werk als out of the office manager doe ik niet anders. Ik regel alles waar jij als ondernemer een broertje dood aan hebt en help je op weg om effectiever en sneller te werken in je eigen onderneming.

Zodat jij tijd en ruimte overhoudt voor je klanten.

En (als je dat zou willen)… voor mensen die wel wat hulp kunnen gebruiken.

Als ondernemers kunnen we bijdragen aan een betere wereld

Ik koos voor dit project omdat ik het mooi vind om als ondernemer bij te dragen aan een betere wereld. Mijn oproep aan jou is: Doe je mee om de wereld een beetje beter te maken?

Je kunt daar heel creatief in zijn. Een klant van mij doneert voor iedere zaagsnede die hij in steenstrips maakt, 1 cent aan het Ouderenfonds. Hij heeft geen tijd om zelf op bezoek te gaan bij ouderen, dus op deze manier ondersteunt hij vrijwilligers. En vergis je niet… Op een compleet bouwproject zijn dat heel veel zaagsneden!

Wat doe jij?

Deel je verhaal om anderen te inspireren!